Aptal Kutuları Şiiri - Can Hülya

Öğretmenim bu adı vermişti televizyona
Şimdi başrollerde bilisayar+aptal kutuları.
Nasıl çalıyorlar bunca zamanı?
Ne ana, babayla konuşabiliyor,
Ne de çocuklar anlatabiliyor,yaşanan anı.
Varsa yoksa aptal kutuları.
O kutuların içinde şimdi,masal saati.
İnsanlar sohbeti unuttular,
Konuşmaktan acizler,
Konuşturuyorlar kutuları.
Aşklarıda orda,özlem ve tutkularıda.
Ağzımız iki karış açık seyrediyoruz,
Sahte,yalan dolu hayatları.
Filmler bitince, yürekler susuyor.
Arkası yarınlarda yaşıyoruz hayatı.
Oradaki zenginlere kızıyor,
Yoksullara acıyoruz.
Görmüyoruz kendimizin yaptığı hataları.
Bu kutular var ya bu kutular
Söndürmekte bir çok ocağı.
Paylaşım bizde kalmadı,
Çocuklarımız zaten robotlaştı.
Canımız,ciğerparelerimiz,
Sokaklarda oynamak, yasak onlara.
Sanki çok iyi bir şeymiş gibi,
Adımız değişti,
Olduk apartman sakinleri.