Aptal Bir Gülümseme Şiiri - Muhammet Üresin

Sabah güneş vururken yüzüme uyandım sen kokulu düşlerden
Aklım karşı dururken kalbime hiç korkmadım seni düşünmekten
Dudağımda aptal bir gülümseme içimde çocuksu bir heves
İyi değilsin bu aralar bir durgunlaştın sanki diyor herkes
Fıkra gibi şaka gibi bir halim var biraz gülünç biraz düşündürücü
Efkarı borç bilirim kalbime ki bende bütün küçük sevinçler ödünçtü
Gururun hiç sırası değil inan bu bekleyiş acının en ölümcülü
Üstüne ört yüreğini yüreğimin ki yokluğunda kalbim çok üşüdü
Nöbet tutuyor her gece o kahrolası sensizlik gitmiyor başımdan
Gebert şunu gitsin diyor içimden bir ses hem de hiç gözünü kırpmadan
Öğret bana da nolursun sen nasıl atlattın en ufak yara almadan
Razıyım bir daha hiç uyanmayayım ama sen gitme rüyalarımdan