Aptal Aşık Şiiri - Döndü Dülger

Ben ki gururu için yaşayan bir ruh.
Kahrını karanlığa devreden aciz bir kulum.
Bakmam göz ucuyla mihnete.
Bir canım var der çeker gider,
Boyun bükmem zilletin önünde.
Bir Rabbime dile gelir niyazım,
Bir Rabbime geçer nazım.
Bir tek Rabbimedir mihnetim,
Bir tek Rabbimedir acizliğim.
Bir tek O'na dil döker, hiçliğimle yalvarır,
Bir tek Ulu Dergâhında secdesine değer başım.
Bu gönül ki miğfer arkasında yıllarca kaldı,
Bu gönül ki ateşten gömleği sırtında taşıdı.
Bu gönül ki ne büküldü, ne de kendine yaklaştırdı.
Ta ki seni gönlünün zimmeti yapıncaya kadar.
Bir sana yenildi, bir sende kendini unuttu.
Bir sende nutku tutuldu, bir sende olmazlara kafa tuttu.
Bir seni yüreğine sakladı, gönlünde taşıdı,
Bir seni gönlüne zırh yaptı, bir seni avuçlarında Arz_a ulaştırdı.
Şimdi istersen gel, istersen gelme,
İstersen bil, istersen bilme.
Bunca yıl kafa tutup,sende zincirler koparıldıysa,
Zırhlı gönül kapısı sevdana aralandıysa,
Olup yada olmaman dokunur mu?
Sana kör kütük bağlanmış bu aptal aşığa...