Apsaras Şiiri - Abdullah Tekmen

Swarga Cenneti'nden kanat aç da gel bana,
Yüreğimde kanayan bu sevgide sel benim.
Hiç cennetim olmadı, gel de cennet ol bana,
Ey güzel peri kızı, gel gönlüme dol benim!

Bilmem, gelir misin sen, benim cehennemime?
Eğer gelirsen, inan gönlüm döner cennete.
Yaşam güzel seninle Swarga Cenneti'nde
Susuzluktan kavrulan, yanan ıssız çöl benim.

Sonsuza dek bu yazgım hep kara mı kalacak?
Mutsuz geçen geceler emellerim solacak,
Yeşeren sevgim seni saran bir tül olacak
Denizleri geçip de boğulduğum göl benim.

Baharımı yaşarken yaprağımı döktüler,
Yaşamayı, gülmeyi kursağıma tıktılar,
Ağacımı kestiler, köklerinden söktüler.
Acımasız kırılan kurumuş bu dal benim.

Ne yazık ki, bir kere düşmüş başımdaki taç,
uçan iki karganın birisi tok, biri aç,
Ben de açım sevgiye ve bir yuvaya muhtaç
Gel gönlüme yuva yap, can evimde kal benim.