Apostol'un Meyhanesi Şiiri - Erdoğan Mert

Apostol'un Meyhanesi

Virane duvarların dili olsa da söylese bu kaçıncı
Ne gözyaşlarımı ayrılışımı gördüler
Yeşil kapıdan girince nefessiz kalıp sarhoşluğumu
Hep söylediğim, cin gözlerle dinlediği yalanlarımı

Ah tadına doyamadığım kirli bardak, kızıl şarap
O sanki beni benden daha iyi bildiğini saklar gibi
Apostol dostum, bana yaşlanmayı, doymayı öğretti
Tahta sıraları kırık, kupalar tebeşir okulum
Zavallı şişeler, her gelenin asık suratıyla dertli
Güzeldir, çünkü hiçbir tebessüm mahsus değildir

Tanımamak dert olmadı insanı, herkes dert ortağı
Hava başka temiz, sigara dumanı olsada orada
Su daha tatlı bulunursa içkiye meze olanı
Gözler dolu, sesler ağlamaklı, ayıp değil nasılsa

Ben küçücük çocuk bazen, kızarmış gözlerle yaşlı
Mahpusun duvarından daha çok çizgi nemli yanağımda
Herkes ben, ben herkes, yabancı, ayrı gayrı yok aramızda
Şişe bahane, beyaz peynir, sohbetin koyuluğunda

Sarmaşık, kırık pencerenin önünde keyifli
İlk gelenin aşkı takvim güzeli hala gülümser senelerdir
Kirli pantalonların, yırtık gömleklerin cepleri parasız hep

Ama ölsem, onu bile paylaşmaya hazır temiz yürekler
Apostol'un Meyhanesinde o bile sıradan ve güzel.
1993