Aporia Şiiri - Nevin Subaşı

Önceden ayarlanmış sessizlik konuşurdu
o zaman
"sadık bir dost" gibi büzülmüş
akşam üstleri sarmalardı bizi

öyle kırılmıştık ki
yeniden ufalanmak inkansızdı artık

bir kez daha kavuşmak yoktu
ayrılıklar anlamsız

okunaksız sözler, sisli camların ardında kalırdı
yazıya değmezdi düşünceler
çatlak bir kâse sıvıyı taşıyamazdı

tanrım, tanrısızlık ne zordu
sırdaş olmak, kırmızı balonun salınmış ipiyle
uçmak günlerce yaprakları arasından kitapların

avuçlarında hapsolmuş
dünyanın
içe işleyen rüzgarında savrulmak gibiydi
bazı şeyler

kim bilir
belki de yarın anlatırım kalanı

.