Apollonia'nın Ülkesinden Şiiri - Tevfik ...

Şimdi canlar verildi,
Tufanların izi silinse de,
O canlar verildi.
O kanlar aktı damarlarda dolaşacağı yerde...

Bir çok kazanç ile yüzlerce kayıp hesaplanırken...
Hesaplar tutmadığından bu kez düşmedi defalarca düşen...
Düştükçe kendine mezar eşeleyen...
Zira hala bulamadı da...
Rahatça uyunacak bir toprak dibi.

Ve işlenmedi ruhlara,
Cenaze marşımdan eksik olan notalar...
Bu yüzden de bir türlü ölemediğim,
Hani o ölmemi engelleyen kayıp notalar...
Ve tekrar edilirken tüm hatalar,
Acemi bir bando ile hiç çalınmamış bir cenaze marşında,
Hep kaybetti tınısını,
Hep andı anısını,
Korktu anılarından.

Ama olsun,
Dünya aynı,
Ben bu defa almasam da,
Apollonia’nın ülkesinden ithal ediliyor kahpelikler,
Sıfır ile sıfırı da toplayamayız bilirdik.
Öyle değilmiş.
Meğer bir de zaman varmış denklemde.
Aktıkça toplamı sıfıra çekip, kaybı sonsuza bir at gibi süremiş...
Meğer ne hızlı,
Meğer ne cabbar,
Meğer ne eşkin gidişli bir atmış o...
Aytmatov’un gülsarısı gibi.

II

Abaküsler yetmedi,
Sayamadım hiçlerimi...
Koyamadım gülüşlerimi, ağlayışlarımın yerine...

Zaten yerine yenileri geliyor,
Ne kadar yolsam da saçlarımı.
Bu yüzden ancak ağlayarak dindirdim,
Durmaya hiç niyeti olmayan,
Nedensiz göz yaşlarımı.

Söktüm adımla beraber,
Üzerinde yazdığı kaldırım taşlarını...
Onlar da ismimin üstünde durduğu masayı,
Hani o kazıyarak,
Hani dirhem dirhem işleyerek yazmıştım ya...
Çoktan denize atmışlar.

Hançer ithalatını bitirmek zor.
Apollonia’nın ülkesinden...
Sanki sözleşme yapılmış ve bir ömür geçerli olacakmış gibi...

Oysa fesih imkanı olmalı,
Fethedilmeli karanlıklar...
Cesur bir aydınlığa, ben bu yüzden muhtacım ya!