Apışıp Kalır Kara Zihniyet

APIŞIP KALIR KARA ZİHNİYET

Ardım sıra çevik adımlarla koşar gölgem
Kırmızı dudaklarım fırtınalar yaratır
Apışıp kalır kara zihniyet
Gözleri belerir zenci kardeşimin bir anda
Blues tınısı birleştirir
Meçhul katmanları bulduğumda

Ezber etmeli tüm büyülü kelimeleri
Şaman'lardan haber almalı
Şair olmaya niyetli ay ve yıldızlar
O an elpençe durmalı
Çatılara yağmur yağmalı
Tamtamlar çalan çiçekler
İçimde yeşeren ormanları hissetmeli
Şiirlerimi çılgınlar gibi karşılamalı

Empodokles toprak kokulu ellerini güneşe çevirdiğinde
Hikmet arayışına girerim
Ruhum göçer fısıldayarak
Bir atmaca süzülür
Bir dağ çileği belirir
Kış uykusundan uyanırım
Sırlara kucak açar
Namzet olan benliğim

Sular cilvelenir neşeyle akarak
Denizler ırmaklar göller iz sürer
Tanrılar akşam alacası koşar
Irgatlıktan vazgeçer
Yankı yapan uygarlıklar

inkar etmem
Aort damarlarımda hissederim Etna Dağı'nı
Sevgi birleştirir nefret ise ayırır
Bin yıllık ateşin etrafında Fikirler küllerinden doğar tekrar tekrar

H. Çiğdem Deniz