Apayrı Şiiri - Bahattin Tonbul

Sevdiğiniz oldu mu canından çok
Bir insanı
Kaybettiniz mi?
Onu
Veya ulaşılmaz olduğunu düşündünüz mü?
Sevmek o kadar güzeldi ki
Bunları yaşamak düşünmek bile kahrediyor bu alemde
Gerçek mi?
Yoksa hayal mi? bilemem
Anlaşılması inan birbirinden zor

Özlem kaplıyor bedenini
Ayrı kaldıkça
Rüyalar görüyorsun gözünü
Kapadığında
Karanlıklar ürkütüyor sessizliği
Ona dokunmak istiyorsun dokunamıyorsun ya
Her şey bittiğini zannediyorsun
İşte tam o anda
Haykırmak istiyorsun
Sesin çıkmıyor gırtlağından
Kimseler duymuyor artık seni
İçinde kor oluyor
Yalnız kalıp buluşamamak
Ateş gibi sarıyor bedenini kıpkızıl o alev
Sanki tüm acıların küpü alınıyor
Yüreğinde
Kalabalık sokaklar görmüyor
Sensizliği
Herkes kendi aleminde
Bana dağlar kadar yüksek ve uzaklar
Küçüldükçe küçülüyorum
Bir yaprak misali rüzgara kapılmış gökyüzünde
Uçuyorum o an
Kontrolü elimde değil
Kuş gibiyim
Boşlukta duramıyorum
Veya konamıyorum hiç bir yere
Dolanıp duruyorum bulutların üstünde
Apayrı
Bahattin Tonbul
20.6.2010