Apartman Mevsimi Şiiri - Şiirce Anlatım

• 

  Yahya Pamuk

  Tanrı en sonunda insanı da yarattı.. (6. ve son gün) Önce balçıktan, ardından eşini de ondan yarattı. Daha sonra bu üremeyi insanda kalıcı kıldı ve insanlığın devamını sağladı.
  
  Onlara yönleri belirtti, ve iyiliği emretti.
  
  İlk insanları çok uzun bir ömurle yaşattı.
  Mülk edinmediler..
  Ortanca insanlar mülk edinmediler..
  Son insanlar mülk edinmek için kan döktü, kimi adına zafer, kimi de kazanç dedi..
  
  Oysa İnsanlık hep kaybetti ..!!
  
  Emredilen her iyiliğin altında insanoğlu kötülükler aradı. Önce birbirini katletti yetinmeyip her şeye sahip olmayı istedi. Bütün bunlar kadının isteği ve erkek eliyle gerçekleşti..
  
  Çünkü kadın erkekten üredi. Ama erkeğe yön verip ona yolculuk ettirdi.
  
  Sayın Şair ;
  En önemli insan duyarlı insandır. Çevre daraldıkça insan ömrü daha da kısalacak. Çünkü insan beton yığınlarını çok sevdi, bir ev iki ev derken beşten hatta ondan fazla ev sahibi oldu. Kimi de açlıktan dilenci oldu.
  
  Sanatçısı yalan, düşünürü yalancı oldu ..
  
  Şiir hepimizin kişiliğinden bahsediyor. Şiirinize yorum yazarken bir de dizelerinize göz atıyorum..
  
  "Üst üste taş yığınlarından
  Küstah şehirler türettiler
  Alabildiğine dolu
  tıka basa
  Yağmur yağsa ıslanmazdı bu şehir"
  
  "Küstah şehirler " güzel bir imge ..
  
  "Yağmur yağsa ıslanmazdı bu şehir"
  
  Burada neden geçmiş zaman var ? Oysa siz günümüzden bahsediyorsunuz . "Islanmaz" olsa daha güzel olmaz mıydı ..!
  
  "Toprak parklara tutsaktı
  Bu mevsimin plastik çiçekleri de solmazdı da zaten
  Yürüyen kalabalıkların hiç biri insan değildi sanki
  Gözleri birbirine düşman kesilmişti mecburi bakışmalarda
  Apartman mevsiminde yaşayan zavallıcıklardı bunlar"
  
  Çoğu insan artık siteleri tercih ediyor, oysa kendini tutsak ettiğinden habersizdir. Kapıda cezaevi gibi güvenlik etrafında kameralar. Bunlar paraya tutsak ve eşyalara düşkün olurken kendileri de bir hiç olmuşlardır..
  
  "Ama bilmezlerdi zavallı olduklarını
  Aldırış da etmezlerdi zaten
  Toplu taşınıp toplu düşünürlerdi
  Ne kuşları görürlerdi ne kedileri
  Telaşlı bir halleri vardı , kaygılı bakışları
  Nereye koşsalar yetişemezlerdi
  Ne çiçeği vardı ne yaprağı bu mevsimin
  Kalabalıklar içinde yalnızdı insanı
  uçurtmalar da çoktan terketmişti onları
  Gökyüzü çok uzaklardaydı artık"
  
  Sayın Cumhur ;
  Sormak gerekiyor, acaba kaçımız son yıllarda uçuşan kelebekler gördü. Yada vızıldayan bir arı duydu..
  
  İnsan çok şeyden ibaret olduğu halde, nedense kendini sadece bir şey sandı ve sonunu hazırladı..
  
  Şiir için teşekkür ederim ..
  Sizin gibi insanlara selam olsun ..
  
  Saygılarımla ..

  Devamını Göster

  • 1
  • 0

  Cevap Yaz
  Şiirce Anlatım

  Nazik cümleleriniz için teşekkür ederim

TÜM YORUMLAR (1)