Apartman Şiiri - Maruf Özülkü

Göğe doğru yükselen dört duvardır haneler
Yerde kök bulamazsa yıkılır kâşâneler

İstersen kapıyı aç; çık basamak basamak
Dışı renk renk süslüdür, içinde virâneler

Kimine hâr ile nar, kimine rahat hamak
Balkon havası çarpar, cevrinde pervâneler

Üst kat asansör ister, mesele inmek çıkmak
Tepenin bedelini ödüyor divâneler

Yağa bala bulanmış iki elle on parmak
Yüzler sirkeli kokar, işgüzar bahaneler

Sağ yanda yaşlı çift var, sor nedir aşka kanmak
Söylese de bandırsak hayata şîraneler

Sol tarafta küskünler, pörsümüş dilde damak
Kurumuş salkımdaki lebâleb cam taneler

Orta katlarsa bazen cinayetlere ramak
Bazense küçük neşe yetiyor şahaneler

Alt katta kalan sağlar ter, döker yumak yumak
Kimi şükr ile yaşar, kimi yok daha neler

Yürekten sessiz çakar kıvılcım çakmak çakmak
Kendini saklar gibi geçer çok efsaneler

Ansızın yere düşer kalmak ya da kalmamak
Serilir harman gibi hesaplar, mizaneler

Şu dünyanın gözüne bağlanmış kara yaşmak
Dönüp koşuyor hızla; korkuyor avaneler

Maişette çırpınır kaç usta, çırak, yamak
Unutmuşa benziyor mağrurca terâneler

Suç mu bu apartmanda biraz ayak uzatmak?
Peşinden inler durur, feryatlar figâneler.

Marufi beklemesin burada sütle kaymak
Gam ile her dem kaynar, sırdır çilehâneler