Apancene Şiiri - Mehmet Demirkapı

Apancene’yi özledim,
Düşüncelerimde tutku oldu memleketim.
Doğmadım orda,
Orda büyümedim.
Ben Apancene’yi hep hülyalarımda sevdim.

Apancene’yi özledim,
Yaşadığım bir yılı unutamam.
Gözlerim dolar hep aklıma gelende.
Dağlarında bulutlar gibi,
Dokunsan rahmet inecek sanki.
Çimeninin, çayının, ağaçlarının kokusu,
Hep burnumda tüter…
Nasıl sevmem dağlarını?
Nasıl sevmem dik yamaçlarını?
Çaylıklarında genç kızları,
Yağmur çamur demeden,
İliklerine kadar sevdasıyla ıslanır…
Yanık türküler söyler gençler.
Eski türküler, onlar ne de iyiydi…

Apancene’yi özledim.
Yağmurunda ıslanmayı,
Çay bezi sırtında, patika yollarında.
Yokuş çıkmayı, yokuş inmeyi,
Ve sonra öylesine yuvarlanmayı…
Nasıl bir sevda, görmeden sevdalandım.
Gördüm, bir dolu yaşadım her anını…
Toprağın sıcaklığı bedenimi çekiyor
Zirvelerinde bulutlarla yüz yüze oynaşmak
Yeşillerinde serinlemek,
Irmaklarının ninnisi ile bir öğle uykusu çekmek…

Ah Apancene,
Sevdalarıma sevdalar kattın…
Kaç yürek eritti sevdan?
Kaç yürek yandı uğruna?
Memleketim, güzel memleketim
Seni çok özledim!

İzmir 09.09.1997