N’olur susturun ağıtcı kadınları
Uzaklaştırın şu ölü gömücüleri
Omzumda ayrılığın acısı
Annem şehri cennete yolcu
Hatırlıyorum daha dün gibiydi
Günün ilk ışıklarıyla sancılandı
Kadim zamanlardan kalma tapınakta
Dünyanın en yaşlı vaktinde doğurdu beni
Anzu koydu adımı
Büyüdüğümde çektiği acıları unutturacaktım anneme
Fırtına kuşu, yiğit bir savaşçı olacaktım
Kaplanları ellerimle boğarken
Gagalarımla parçalayacaktım
Kalplerini delip geçerken
Yıkacaktım bütün duvarları
Gökyüzüne doğru havalanıp
Annemin göğsüne konacaktım yeniden
N’olur susturun ağıtcı kadınları
Kapatın kapıları ruhu henüz uçmadı
Annemin gölgesiyim
Annem şehri cennete yolcu
Kayıt Tarihi : 16.4.2016 08:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!