Anzelha Şiiri - Mehmet Doğan 5

Sen Anzelha Sen Nemrutun kızı Sen kimsesiz gecelerin yıldızı Sen umutlu kavgamın güzel kızı Anzelha… Sen hiç Daracık sokaklarında Urfa’nın İki adımda biten avlusunda Bir avuç gökyüzü Bir yıldız Bir ışık aramadın mı? Sen Anzelha Sen hiç gördün mü denizi Kordon boyunda sevdiğinle el, ele yürüdün mü? Bindin mi teyareye Yukarıdan, yukarıdan En yukarıdan baktın mı hayata Sen tiyatroya Sen sinemaya gittin mi Anzelha Sen hiç Deli çaylar gibi gürül, gürül konuşurken Ana dilinde dilsizliği, Lisansızlığı yaşadın mı? Sorguculara kendi dilinde ifade verip Bilinmeyen bir lisan Var olmayan insan oldun mu? Anzelha Ta ezelden beri bu devranda Harami çarkında öğütülür umut Yok sayılır insan yarısı Cennet anaların ayakları altındadır da Sus konuşmaz kadın kısmı… Bir ağıt yakarken çıkar sesi Oy havar, havar Dizlerini döver analar Birde zılgıtlarda düğünde Bir zılgıtta eylemde Li, li, li, li, li… Sen Anzelha Bilirmisin isyanı Zılgıtların yankılanır düğün yerinde Eylem alanında yürüyüşte… Oy havar, havar O zılgıtlar Birilerinin yüreğine korku salar Susmanı istiyorlar Anzelha… Anzelha… Bir zılgıtına kesilmiş cezan 7 yıl 1 ay Sokaktan geçen gençlerin Ardına düşmüş yüreğin Kör penceresinde evin Kırmış camı çerçeveyi Li, li, li, li, li… Anzelha… Bir zılgıtına kesilmiş cezan 7 yıl 1 ay Zılgıtın değil korkulan Li, li, li, li, li… Sen niye konuşmaya başladın O dur sorulan… Korkma yükselt sesini Anzelha… Yükselt Yükselt Yükselt sesini Sen Anzelha Sen Nemrutun kızı Sen kimsesiz gecelerin yıldızı Sen umutlu kavgamın güzel kızı Anzelha… 15 / 12 / 2011 - Maltepe