Anuş Efsan Şiiri - Mehtap Calgıc

çıplaklığımın merhametindeyim
yalnızlıktan kırılmak üzere olan
şu duvardaki boş gölgenin
bir zamanlar sahip olduğumuz
o güzel rüyaları hatırlayacağı anı bekliyorum

bir gece eve gelmezsem hangi şarkıyı çalar?
ya da hangi filmi izler?
hayaletler, vampirler, eski savaşçılar
ve karmakarışık labirentler
birbirini okşarken öldüren sevgililer
fanteziler de hareket eder
yayılmış uzuvların geometrisini inceliyorum

deniz kestaneleri gibi
rahatsız ama öyle güzel
tanrının o dolgun ruh halleri içinde
beyaz kumsalımda oturup
uzak zamanlarda uzak yerler hayal ediyorum
ama annemin yaptığı bedende değilim

kuzgunların kanatlarının fırtınasını duyup
buharların hayaletler gibi yükseldiği
bir krater vadisinde yaşıyorum
bütün gece birbirlerini zikreden
ağaç kurbağalarının dillerini öğrenip
daha az yalnız hissediyorum
ve günleri daha küçük meteorlara bölüyorum

düştükleri yerlerde derin çukurlar var
eski mektupları buluyorum
içlerinde ölü köpekler var
sonsuzluğa kadarlar, ölünceye dekler ve aslalar
evrenin kendiyle birlikte her şeyi
küllerin derinliğine gömme kabiliyetini seviyorum

ve affediyorum günah sandıklarınızı