Antrasit Rengiydi Şiiri - Nevzat İncedere

Antrasit rengiydi gün, o gün matem günüydü
Gün elemlerin, kederlerin halay çektiği gündü
Yüreğimin acılara ayrıcalıklı davrandığı gündü
Gittiğin gün o gündü işte, sen benden gitmiştin
Sensiz esen rüzgarların uğultusu kulaklarımda

Güneş yüzünü saklıyordu o gün bulutlara
Keder yağmurları yağıyordu bulutlardan
Sisliydi, karanlıktı, yağmurluydu İstanbul
Bir ben vardım geride kalan birde yokluğun
Artık ne sevenim kalmıştı nede soranım var

Öksüz duvarlara yaslamıştım sırtımı artık
Bir ben ağlıyordum; birde bulutlar hasretle
Bir adım geriye kalmıştım, hayatın akışından
Umutlarım yok oldu gitti ayrılık fırtınasın da
Bir tek hoş siluetin var anı diye hayallerimde