Bir salonda toplanmış insanlar
Çok şık giyinip kuşanmışlar
Kürsüdeki adamın idaresinde
Değerli eserlere sahip olmak için
Birbirleriyle kıyasıya yarışıyorlar
Peş peşe satılıyor değerli tablolar
Porselen tabaklar, lambalar, vazolar
Satın alabilenler gururla gülümsüyorlar
Bana hep itici gelmiştir şu antikalar
Değerli oldukları için çok iyi korunurlar
Gözü gibi bakar onlara sahip olanlar
Bir gün gözünü yumunca sahipleri
El değiştirip başka birinin göz bebeği olurlar
Kim bilir kaçıncı sahiplerini dünyadan yolladılar
Dört yüz yıllık bir lamba halâ sapa sağlam duruyor
Onu yapan ustanın kim olduğunu kimse bilmiyor
En çok yaşayan insan yüz yaşına kadar yaşıyor
Bir porselen vazo yüzyıllara meydan okuyor
Sevemedim, sevemiyorum bir türlü antikaları
Hepsi buram buram ölüm kokuyor.
Haziran 2004
Müşfik SaltıkKayıt Tarihi : 2.6.2004 03:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Buram buram ölüm kokuyorlar.....çok güzel bir cümle...
antika olduğum için.. Ama çok şey öğrendim bu
parçadan...
güzel anlarmış şiir antikayı.... sevgiler.
Mehmet Halil.
Bilirdi göçecegini,
Habersiz,
Sessiz...
Üfledi içine soluğunu,
Tablonun,
Bilmez misiniz,
Resimdeki ruh da onun,
Resim de, ruhunun?
Antika ruhu vardı,
Ustanın,
Satılık değildir,
Ruhlar,
Ustalar,
Kendini bilmezler,
Boşa para sayarlar,
Antika ruh,
Ustanın...
Sevgiyle, Hatice..
TÜM YORUMLAR (7)