Antik Rüyalar Şiiri - Yusuf Gökbakan 2

ANTİK RÜYALAR
Gülümsercesine bir fıkraya
Tepeden rahattı alabildiğine
Sanki evvelden alışıklık,
Müzmin yanılmışlık,
İnanmıyor hâlâ bunun
Böyle olabildiğine.
Razı olmak lazımdır belki de;
İhtimal, saklı bir hırçınlık
Sanki ezelden tanışıklık
Sırtındaki yüke hamal Toroslar.

Meşaleler tılsımkâr gecesinde…
Ay titrer,ceylanlar dökülür eteklerine
Yunus aslına danışır,
Ferhat alır küreğini kazmasını eline
Kerem aslıyla tanışır;
Saz öğrenir içlenmenin her türlüsünü,
Saz yanmışlıkla tanışır.
Yarışır meşaleler her bir zirvesinde,
Bulutlara şivanlar karışır.
O, salar kendini antik rüyalara;
Türkülerle besler,
Acının her hücresini.
O, dalar Kenan’da kör kuyulara;
Yakup’u çok olur Zeliha’sı az,
Değildir aslında o kadar uysal:
Pir Sultan kadar asidir,
Dadalca aymaz,
Karnındaki derde gebe Toroslar.
YUSUF GÖKBAKAN