Antik Kent Şiiri - Emre Korkmaz 2

Sol elimde tuttuğum elime
mavi renkli o seçili kırlangıç uzanırken,
Dinleyin, gün doğumumdan bir şarkı çalıyor.

Tozlaşan antik kentin insanları,
bir yandan bekleyerek yozlaşırken
Diğer, yan taraflarında duranlar
Bir dille kandırılan cümlelerin paydalarında,
üssüyle çarpılan iyimserliğin
Sunulan cazibesine kapılırlar.

Aşkı meçhul ağızlarda kaybetme oyunlarının,
başlamasıyla beraber
Yayınlanan bir aylık güven dergisinin,
o tek sayısındaki kapak resminde
Büyük harflerle yazılan makalenin,
başlığı göze çarpar.

“Babana bile güvenmeyeceksin.”

Sırf meraktan, bu cümleyi kurduranın üstüne
bir soru paklar;
Sen hiç, birini sevebilir misin ki gerçekten?

Antik kentin o derin suskunluğu,
gereken zamanlarda
beş para bile etmeyebiliyordu bazen.