Antik Bir Kentte Şiiri - Osman Tuğlu

Birlikte gezdik o antik kenti,
geçmişten ortak bir iz aradık.
Buraların eski sahibi bence kendi,
ama bir şey hatırlamıyor artık.

Çünkü tüm taşlar onu görünce uyandı,
başladı oymalarda şen bir şarkı.
Mozaikler güneşin beyazıyla boyandı,
dönmeye durdu zamanın çarkı.

Ayak sesleriyle taştı suyu kör sarnıcın,
sevinç doldurdu şebeke oluklarını.
Sanki indi agoraya bir küme güvercin
kediler tuttu bir an soluklarını.

Kırdı onu gören mermer tanrıçalar
kıskançlıkla bükerken burunlarını.
Söndü o dik göğüsler, o geniş kalçalar;
bozdu hepsinin kurumlarını.

Unutuş ırmağından Hades'in
ahali sanki sallarla akıyordu beri,
uğulduyordu ortalık : - Neredesin?
Dönmeni bekledik yıllarca geri.

O ne gördü ne duydu bir şey.
Oturdu akşamla bir taşa, daldı uzaklara:
- Anımsadığım dedi, sadece bu ay
sonra yaktık birer sigara.

Osman TUĞLU