antik acılarım
hayat giriş kısmında kaldığında
yanıma kendimi alır
ve ceplerime
patlattığımda
hiç kimseyi duymayan ve
dinlemeyen kahkahalarımdan
olabildiğince
geçerken müzeye bırakırım
kitabın arasında kuruyan
antik acılarımı
içinden gelir geçer mısralar sende
öyle devrik öyle kısa ve hep üç nokta . . .
belki akşamüstü eserse üzerinde bi hırka gibi mısralar
her şey düzelir bir avuç can suyuyla dirileceğinin sözünü verdiğinde
14 Mayıs 2024
Mesut Nöbetcigil
Kayıt Tarihi : 28.9.2025 18:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!