Sayıyordum
öfkesi patlayan gülüşlerini
ikişer ikişer
dayıyordum
senden kalma sensizliklerimi
gırtlağıma görsen
ve keşke beni sevsen
zaman kovuyordu mayamı
olmayan şeylerle donatırken
dikişlerimde yara izlerimde
yoklukta peyda olan sen
kansız bir irin oluyordun
oluk oluk kanıyordun ama
mercan denizinde berrak suda
alacalı bir anthias gibi
hiçbir şey bilmiyordun...
Kayıt Tarihi : 8.7.2014 23:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!