Antalya'nın Kenarına Oturmuşum...

Hava,Trilya zeytini taneleri gibi kapkara,
Bir yıldız,bir uçtan diğerine geçiyor kayarak Körfez’i,
Antalya’nın kenarına oturmuşum,
Seyrediyorum önümde alabildiğince uzanan Akdeniz’i.

Ay,karanlığı delerek başını uzatıyor Tahtalıdan,
Güneş,ha doğdu ha doğacak sırasını bekler,arkamda,
Karşıda belli belirsiz görünür Tünek tepe,Sıçan adası,
Hüsnü kaptan, balığa çıkmak için dolanıyor Marinada,
Bir sabaha daha uyanıyoruz Aşkların şehri Antalya’da.

Akşam sefası ile yasemin ve de portakal,limon çiçeği kokar,
Yalı çapkını bağırır her sabah, onun sesiyle uyanır çocuklar,
Ufukta sıralanmış duruyor begonvil gibi salkım salkım bulutlar,
Hiç yazılmamış bir Aşk romanı gibidir,burada manzara,
Akıp gider Olbiya’da bir gün, karışır insanlar insanlara.

Hayat başlayalı tam dörtyüzbin yıl olmuş,
Karain’de yaşamış insan izleri Mağara duvarlarına dolmuş,
Ey tanrılar tanrısı Zeus ilk kim yaktı Çıralı’da sönmeyen ateşi,
Perge,Aspendos,Thermessos,Elmalı sikkeleri,ile Side,
Ey Antalya,ey yar,ey Yeryüzündeki Cennet,
Bin yıldır koynunda yaşarız artık buralar bizlere emanet.

Orotoryo gibi akar burada sular denize,son hızla,
Senfoni gibi ses olur kulaklarda,çağlar şelaleler,
Türkü türkü eser rüzgar,bin bir çeşit ormanlarında,
Uçsuz bucaksız ovalarında,Bir şiir gibi sürer hayat,
Bitmeyen bir şarkıdır. yaşanır,yaşatılır,anılarda,
O yüzden kimse gitmez,kimse ölmez,. Cennet zaten Antalya’da.

Antalya’nın kenarına oturmuşum,
Gözlerim açık dinliyorum,
Önümde boylu boyunca uzanan sevgilimi …