Antalya'ya veda zamanı

Bin dokuz yüz seksen sekizin
Bir yaz günü
Sevgilinin yanan etine dokunan bir ergen gibi
Dokundum sana Attalos'un şehri

Birleşti tenlerimiz
Sen her vakit sevgiye,şevkate aç
Bense şehvetine tutsak
Yaşadık onlarca yılı

Kimi zaman Manavgat olduk aktık
Kimi zaman meltem olup estik
Kızdık kimi zaman, öfkelendik
Akdeniz olduk falezleri dövdük
Bazen keyiflendik, bazen hüzünlendik
Oturduk birlikte portakal ağaçlarının altına
Kafaları çekip dem olduk

Şimdi veda zamanı
Attalos'un şehri
Bavuluma biraz melteminden koydum
Azıcık portakal çiçeğinden
Sana da yüreğimin yarısını bıraktım
Üzülmeyesin diye
Ben giderken