Antalya’da Karşılaştık Senle İlk

Antalya’da karşılaştık senle ilk,
Mayıs ayıydı,
Rüzgâr, nârin nârin dokunuyordu yüzümüze,
Güneş, en az ikimiz kadar mutluydu.
Sen,
Sen, her zamanki gibi mükemmeldin.
Gözlerinin siyahında yok olup,
Saçlarının her bir telinde yeniden doğmak isterdim.

Antalya’da karşılaştık senle ilk,
Aslında tanışıktı bedenlerimiz,
Ama ruhlarımız mahrumdu birbirinden.
İlk gözgöze gelişimizde utanmıştım,
Yüzümü yere eğdim birden.
Sen fark etmedin belki,
Umarım fark etmemişsindir
Yaşadığım vurgunu,
Senden yediğim hançeri.

Antalya’da karşılaştık senle ilk,
Bir rüyaydı sanki,
Senle olmak,
Senle konuşmak,
Senle gözgöze oturmak,
Senle buluşmak.

Antalya’da karşılaştık senle ilk,
İlk gelişim değildi bu Antalya’ya,
Ama en güzeliydi.
Antalya’ya neden gitmiştim?
Sen neden gelmiştin?
Hiç umurumda değil,
Seni bulmuştum orada,
O bana yeter...

Antalya’da karşılaştık senle ilk,
Ömrümün en güzel günleriydi belki de,
Belki de değildi.
Ama şu kesin ki,
Sen karşılaştığım en güzel şeydin
Hâlen öylesin.

Antalya’da karşılaştık senle ilk,
Antalya’yı sevmezdim pek,
Orada senle karşılaşana dek.
Hâlâ da sevmem ya aslında,
Ben seni seviyorum, bahane Antalya.

Antalya’da karşılaştık senle ilk,
Bunları okurken
Senden bahsettiğimi anlamayacaksın,
Biliyorum.
Seni sevdiğimi bilmeyeceksin tam olarak, belki.
Ama önemli değil,
Ben biliyorum ya seni sevdiğimi
O bana yeter…

Antalya’da karşılaştık senle ilk,
Son karşılaşmamızın olmaması dileğiyle…