Antalya Şiiri - Abdullah Kocabıyık

Seni anlatıyor ANTALYA bana,
Seni anlatıyor Akdediz
Meltemi nefesini poyrazı hasretini
Sonsuzluğu anlatıyor sonsuz bucaksız genişliği.
Ve ben ortasında kaybolmuş balıkçıyı,
Seni arıyorum.
Yok, yok, gökyüzü değil.
Gözlerindi denize masmavi yansıyan.

l Seni anlatıyor ANTALYA bana.
Seni anlatıyor Kaleiçi.
İnişi, bendeki sevgini;
Çıkışı sendeki öfkeni,
Yokuşu yoruyor senin gibi.
Kaleler önümdeki engelleri,
Tekneler takılı gidemiyor.
Halatlar boğazımdaki engelleri,
Yavaş, yavaş giden kayıkları görüyorum.
Yok yok, kürekler değil,
Hasretin di çekilen.

Seni anlatıyor ANTALYA bana,
Seni anlatıyor Gençlik parkı,
Kıyı boyu uçurum kayalar seni,
Aşağıda çırpınan dalgalar beni,
Denize bakamayan çocuklar gibi,
Kuşlar deli gibi ötüşü,yor,
Konuşsalar anlatacaklar sevgimi.
Oturduğumuz bankta oturuyorum eskisi gibi,
Denize süzülen şelaleye bakıyorum.
Yok yok Düden çayı değil,
Saçlarındı denize yansıyan.

Seni anlatıyor Antalya,
Seni anlatıyor Toros lar,
Rüzgarla sallanan Ağaçlar beni,
Bir türlü dallarıma konmayan kırlangıçlar seni,
Sivri uçları içerime saplanan hançerleri,
Yırtarak çıkıyor her aklıma getirişimde seni.
Saklıkent’e yağan karlar gibi,
Bahar geldikçe yavaş yavaş eriyorum.
Yok yok bembeyaz karlar değil,
Tertemiz hayallerim di eriyen.
Seni anlatıyor Antalya.