Antalya Şiiri - Atakan Yusufoğlu

dağlar bana ne çok güldüler
bulutlar bile benden şendiler
avucuma doldurup yalnızlığı
İstanbul’a yalnız gönderdiler

Düden, Manavgat bir de Side
gözümden silindi hepsi de
ben yari isterim yarim nerde
bülbül oldum gülüm nerde

Antalya dedim deniz kıyısı
güneşi bol, cennet yarısı
hem koca mutlu hem karısı
sokakta çocuklar altın sarısı

ay ve güneş kıymış nikahı
kışı yok buranın solmaz baharı
unutur insan ölümü günahı
hatırlar mı sanırsın o eski aşkı

ne caddesi belli, ne sokağı
gezerler aşıklar sana karşı
yaz büyük harfle ANTALYA adı
boş ver postaya yolla zarfı