Antakya'da Fasl-ı Bahar Şiiri - Ahmet Ka ...

gözlerimin gördüğü gönlümün sevdiği
yüreğimin dokunduğu defne kokulu hasretim.

oradan geçti en güzel günlerimin gül kokusu
bilsen o daracık sokaklarında geçen çocukluğumun
yükselen tiz seslerindeki mutluluğu

rüyalarıma girer bir çoğu.

Habib-i Neccar Dağı eteklerinden aşağıya
süzülen bir kartal gibi güzel bir suret
asırlar öncesine giden bir tarih tüter.

asi olan asi nehri bir bıçak gibi gönlümün şehrini
ortadan böler

ve

rüzgarlarında dağılan saçların gizemli alevleri
uçtukça içimde baharın kırmızı gülleri açar.

asi kız uzaklara denizlerine hırçın hırçın koşarken
arkasında güzelliği ile meşhur büyük parkını

hüzünlü çamların gölgesinde
çiçekleri ile baş başa bırakır.

asık suratlı Cehennem Kayık'cısı Haron
uzaklardan kıskanç edalarla bize bakar.

tarihi müzede çiçekçi kız çiçeklerini satarken
gözlerimizin gülüşüne hayran hayran bakar.

nasıl bir rüya bu!

tarihi uzun çarşıda gezerken
enva i çeşit baharat kokularında
mistik bir düş kendi var oluşunu hatırlatır.

aylarca yağan yağmurların ıslattığı sokakların
saçaklarında güneşin doğuşu ile san ki bir nur doğar.

sen güzel bir rüyanın uzağında gülerken
güzel kokulu defne yaprakları barış tacı oluyordu
havalı kraliçelerin başında.

hatırlar mısın künefeyi ben yemem demiştin
ama en çokta sen yemiştin.

o günlerin geçtiği dar sokaklarda
şimdi kaybolan gençliğimin beni bitiren tüketen hatırası ile dolu dolu geçen bir ömür
çaresiz bir umudun uzağında nafile çığlıklar atıyor.


gidişimi görecek mi gözlerin
hatıraların günahında

bir umut olsa çıksa karşıma
bir bahar faslı gibi gözlerin.

ama biliyorum ki sen uzaklarda bir hayal
bir serap görülürsün.

benim için önemli olan gördüklerim değil
görmediklerimin büyüsüdür aslında.

düşünüyorum asude bir baharı rüzgarlarında
artık dökülsün kırılsın içimin yalancı sırlı aynaları da.

gözleri kamaştıracak sadece bir rüya.

Antakya'da Fasl-ı Bahar