Baharda toprağın uyandığı bir günde,
Çiçekler ağaçlarda, tomurcuklar güllerde,
Ansızın soğuk rüzgarı esince ölümün,
Donuk bir ifade kalır yüzlerde,
Ebedi hayata uğurlarken yolcuyu,
Hissederiz içimizde, sonsuz boşluğu,
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Esas olan bu kubbede bir hoş seda bırakmak değil midir.
Her birimizin fani olduğunu dünyanın bizden sonra da öncesinde olduğu gibi kendi düzeninde devam edeceğini anlatan bu şiir pek tabii ki yüreğimi ağırlaştırdı.
Biliriz ama kör yanımıza düşürürüz bu gerçeği.
Sanki büyük işler kotarıp dünyaları kurtaracakmış gibi dur durak bilmeden bir devinim içinde yaşarız kendimize bahsedilmiş, her ne kadarsa, aslında iki günlük olan ömrümüzü.
Silkeleyen bir şiirdi.
Şairi İsmail Bozkurt Bey'i kutlar, paylaşım için Sayılgan Bey'e teşekkür ederim.
Selam ve saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta