Baharda toprağın uyandığı bir günde,
Çiçekler ağaçlarda, tomurcuklar güllerde,
Ansızın soğuk rüzgarı esince ölümün,
Donuk bir ifade kalır yüzlerde,
Ebedi hayata uğurlarken yolcuyu,
Hissederiz içimizde, sonsuz boşluğu,
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Esas olan bu kubbede bir hoş seda bırakmak değil midir.
Her birimizin fani olduğunu dünyanın bizden sonra da öncesinde olduğu gibi kendi düzeninde devam edeceğini anlatan bu şiir pek tabii ki yüreğimi ağırlaştırdı.
Biliriz ama kör yanımıza düşürürüz bu gerçeği.
Sanki büyük işler kotarıp dünyaları kurtaracakmış gibi dur durak bilmeden bir devinim içinde yaşarız kendimize bahsedilmiş, her ne kadarsa, aslında iki günlük olan ömrümüzü.
Silkeleyen bir şiirdi.
Şairi İsmail Bozkurt Bey'i kutlar, paylaşım için Sayılgan Bey'e teşekkür ederim.
Selam ve saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta