Ansızın sevebilirmisin...

SEVEBİLMEK
Sevebilmek?
Deniz kabuklarının kumsalı sevdiği kadar sevebilirmisin?
Ve sevebilirmisin?
dalgaların bir adanmışlıkla sabır öğüttüğü kıyılar gibi;
Ve, yorgun düşen çakıl taşları gibi körü körüne sevebilirmisin?
Parçalanacağını bilerek sevmek; günde sayısız kez kavuşarak denize,
Çarparken en son şarkısını rüzgar yüzüne, kum taneleri kendi içinde oynak.
O anlarda, sokulur yalnız bir midye kıyılarımda ıslak ve sıcak.
Sevebilmek bu işte;
Sen hiç duydunmu dalgaların ağladığını?
Hadi dinle içli şarkısını dalgaların, rüzgarın mırıltısından öte.
Çıkart ayakkabını, dokunsun çıplak kalmış deniz soğuk ve vakur.
Sadece serinletir mi sandın, dalgaların sevdasında yosunlar ağlar.
Sokulmak ister gün ışığına tutkun mavi saçları güneşe hasret.
Gündüz gece delirmek bu işte güneşin sevdasıyla yanmak.
Oysa hayaller aynı;
Sokuluyor erguvan bakışlarımda günbatımı deniz başka,
Belli mi olur?
Bakarsın kavuşur gün ışığına tutkun tatlı bir imbat gizemli ve özel
Karışır kokusu, sesi ve hayalleri;
biraz midye, biraz rüzgar ve biraz da çakıl taşı...
Kıyılarımda yoruldu dalgalar yüreğimden sıcak,
Dinle, koca deniz umarsız.
Gel bir delilik yapalım bu gece; imbat yoldaş olsun.
Serelim midyeleri, çakıl taşları yol versin;
güne özgür yosun, sevgi tohumu eksin.
Hadi!
yeşersin maviye hasret denizin ağıtları kıyılarımda özgür.
Sevebilirmisin böyle dalgaların aşkı gibi,
Sevmek bu işte...