Ne yıldızlara dokunabilirsin
Ne de sevdiklerine
Ay ışığı vurur pencerene karanlığın ortasında
Bir kibrit alevi yakar yüreğini sanki
Kor olur lavlar boşalır gözlerinden
Bir rüzgar eser savurur küllerini
Ve içine bir aydınlık sızar
Yok eder içindeki karanlıkları
Umutların parlaklığında yeniden umutlanırsın
Yeniden başlarsın sevmeye
Kollarını açarsın kucaklarsın mutluluğu
Özlemini giderirsin ayrı geçen günlerin
Bir hasret daha başlar yüreğinde
Bir sancı gelir ki uzaklardan
Güneşini bekler gönül sılasına doğacak
Ve umutlar boşalır damlalarla birlikte sağanak sağanak
Bulutlar çöker üstüne kaldıramazsın
Göremezsin umduğun o parlaklığı
Bir gökkuşağı uzanır boydan boya
Ve sen sadece tek bir rengi görürsün
Bulamadıkça güneşini umutlarının
Ve o tek renk hayatın olur ansızın.
Kayıt Tarihi : 13.5.2025 17:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Lisedeyken yazmıştım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!