Ansızın Gelen Sonbahardı Gözlerin

Ansızın gelen sonbahardı gözlerin
Ve döküldü yaprakları ömrümün damla damla,
Matem havasında bir şeyler var hissettiğim
hüzünle dökülüyor saçların omuz başlarına
ve binbir bilmeceyle düşüyor perçemleri yüzünü
kalbimin dinmeyen sızılarından sızarak
Kıvrılarak girdiğini hissediyorum
Değil bedenim, değil tenimden,
Ruhumdan içerde bir yerlere sokulduğunu
.ve içimi aysız gecelerle doldurduğunu

Hadi susma
Konuş benimle,
Gitmen gerektiğini söyle,
Yağmala ömrümün sensiz geçecek geceleri de
Senden bir şey kalmasın geriye,
Savur küllerimi en ulaşılmaz sandığın yerine,
..ve ben
Öleyim
Bir daha dirilmeden,
Zerreciklere ayrılsın ruhum sende
El ayak çekilsin odanın aya bakan penceresinde
Bir daha süzülmesin hüzmeler,
Ben dokunamaz olayım bu kadar uzaklardan gözlerine

Ben seni böyle bilmedim
Ben bu şehri böyle düşlemedim,
Bir çiçeğin kirpik uçlarından,
Böyle düşmemeliydim

Abdullah ORTAK / 2005
[email protected]