Ansızın Çalan Bir Şarkı Şiiri - Ümit Dede

Ansızın bir şarkı çalar.

Hikâyesi bir hikâyenle örtüşür ve başlar anlatmaya

seni.

Dinlersin, hem şarkıyı hem de kendini.

Göz göre göre uçurumun kenarına atılmak

isteniyorsun, tek başınasın.

Her bir günün bir yıl gibi ağır ve anlamsız, garip ve de

acımasız.

Totemlerin, duaların artık çaresiz kaldığı yerdesin.

Her bir günün bir yıl gibi ağır ve anlamsız, garip ve de

acımasız.

Sonra uçurumun kenarına iyice yaklaşmışsın,

düşeceksin belli.

Son ana kadar direnmişsin, ne fayda!

Düzeltmek imkânsız gibi bir şeydir çoktan dönmüş

gözleri.

Hiç affeder miyim sanıyorsun bu cehennemdeki

zebanileri?

Ve inadına yaşama sımsıkı tutunuyorsun, hem de dört

değil tam sekiz elle.

Kendine yaslanıp doğrulmuşsun; kanatlarını açmışsın,

uçuyorsun

müjdelenmişliklere.

Çok özlemişsin belli, yaşarken bile hayalini kurduğun

şaka gibi günleri.

(Homeros'un Etekleri)