İnsanı insan eksiltir;
Vazgeçişti belki kurtuluş.
Ne anlamı var diretmenin
Eksik hayatlar
hep bir savruluş...
Savaşımız kendi içimizde
Anlamsız bir direniş.
Ne gerek var
hayatı yokuşa sürmeye.
Yeterince kaybetmedik mi?
Değerse yaşam sürmeye
Ömrün baharı daha geçmedi ki!
Bak, hâlâ gün doğuyor
Bir yerde akşam sefası
Bir başka yer sabahı karşılıyor.
Mevsimler belki eskisi gibi değil,
yine de birbirini kovalıyor...
Bir bakarsın yetişir sana
kaçırdığın ne varsa
Başka sûretlerde
yepyeni başlangıçlarla...
Ne dün kaygısı
ne yarın telaşı olsun.
An'ı yaşarken
anda kal,
geçiyor zaman nasılsa.
Belki geçmiş hatıra
yarınlar hep umut.
Kayıplar çok,
acılar tükenmez!
Bizimkisi işte,
En az başkaları kadar
Kendimize kalan
Yarım yamalak
Avuntular.
İçimizde her birimizin
Bambaşka hisleri
Tarifsiz duygular
Sahici olsa da
Sen ben kadar
Dile gelmesi manasız
Yürekten verilmiş çoğu karar.
Kayıt Tarihi : 24.5.2019 23:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!