Ansızın Şiiri - Nihal Mirdoğan

Hışm ile bağrıma vurdum ansızın;
Turnalar çığrışıp,geçti üstümden
Uçarken, kondular durgun sulara
Hemişe lütfûnu yaşattı bana

Süzüldü müptelâ derdim, ansızın;
-Gecelik tâcımı alma büstümden-
Ve ekledi; -Veda et uykulara-
Bir baktım ,seferler kuşattı bana

Sonra da yutkundum durdum ansızın ;
Sâhib-i Kainât'ın sesi, tümden
Öyle yayıldı ki tüm kuytulara
Âniden gözlerim yaş attı bana

Feleğe, gamını sordum ansızın;
Kahırları döktüm kalın postumdan
Bulutları astım tâ pusulara
Gökler cenge durdu,döş attı bana

Ve saati tâna kurdum ansızın;
Zemberek boşaldı sanki bestemden
Sağanaklar vurdu ya göksulara
Kevser sularını boşattı bana

Sevda savaşına girdim ansızın;
Çorak topraklara döktüm testimden
Hemân ,bîhûş aktı bengisulara
Aşkın deryâsını eş etti bana

Ki,ayın şavkını serdim ansızın;
Şavkı aldım,vefa adlı dostumdan
Karanlıklar indi yâ aysulara
O ıpıslak gökler pûş attı bana

Aşkın dîdesini gördüm ansızın;
'Bana haber geldi çeşm-i mestimden'
Yeli dizginledim, koştum yollara
Ilgar atlarını tûş etti bana

Koşuktum,saguydum, yır'dım ansızın;
Şiir döşeğimi çektim astımdan
Meşk hasbihalini astım dallara
Gönül hanesinden hûş attı bana

İmdi alev düştü ,sardım ansızın;
Tutuştu her hücrem, belli kastımdan
Korlar dökülürken billur sulara
Yanıp serinleyen düş attı bana

Yandıkça merhemler sürdüm ansızın;
Bu neçe bir güçtü ?..Tuttu destimden
Gülnihâl'le daldım lâl duygulara
...Lokmanım, derdimi hoş etti bana