Ansızın Şiiri - Aslan Özçelik

Bir ansınsızın telefon çaldı.
Hiç bilmediğım bir numaradı.
aAo buyrun dedım bir yabancı ses
Siz kimsınız dedım
Bir arkadaşınız var dedi bende evet dedım
Az önce arkadaşınız öldü başınız sağolsun dedı
Nasıl dedim
Bir an şok oldum
Birden onunla geçen zamanı gözümun onunde bır fılm şeredı gıbı geçti
Az önce yanında ayrıldım
Canezenın başındayım tabutta sarılmakmak için kendı zor tutuyorum
Sana sarılmak son kez seni çok sevıyorum demek geliyor içimden
Toprağa koyacaklar senı buna nasıl dayanırım bılmıyorum.
Seni nasıl sevdiğımı nasıllsas ruhun benı görur şimdi ınandın mı seni ne kadar çok sevdıgımı