Ansızın Şiiri - Mehmet Açikel

Yıllar süren hislerin tanımsız özlemi...
Ansızın,soğuk bir akşamda buluşur,
Yüzün bebeksi,hafif hüzün gülümser,
Dertlerin derindi hala içimde durur...
Ve uzattın fincanda yatan kahve falını,
Karanlıklarda yüzen gözlerin parlatıp..
İçimi titreten cesur bakışlarınla,
Geçmişinden emin gelecekler bakıp...
Dalıp benine anlattım o fal yolunu,
Özlemle karışan tasvirimle huyunu,
Saçının rengiyle kaybettiğim yolumu,
Zikirden düşmeyen narin,benli boynunu...
Ve ansızın ayrıldık o sevimli masadan,
Yüzüme damladı vedanın sarı rengi,
Soğuk elimi uzattım sıcak eline,
Sıkıca okşayıp..çektim özlem içime...