Bırakıp gittin ansızın,
Ardından bakıp ağlayamadık,
Güle güle git dedik,
Fakat el sallayamadık,
Öyle bir iz bıraktın ki kalplerde,
Seni anıyoruz, inan ki her yerde,
San ki sen bizden hiç ayrılmadın,
Daha elveda demeden ne çok özledik seni,
[17 Ağustosta iki çocuğunu kaybeden
Değerli kardeşim Kenan Sarpkaya’ya]
2002
Basri YıldızKayıt Tarihi : 30.3.2011 21:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
17 Ağustos depreminde enkaz altında kalan mutfak tüpünün açık olması nedeniyle enkazın altında; Meslek lisesine giden çocuğu aşağıdan sesleri duyup,-Baba biz buradayız, -Oğlum korkmayın sizi kurtaracağız yavrum,kız kardeşinde orada mı? -Az ileriden sesi geliyor baba bir şeyi yokmuş, -İyi yavrum sakın korkmayın,Kardeşine de söyle korkmasın yavrum sizi kurtaracağız. Enkazdan dışarıya savrulan baba can havliyle elleri ayaklarıyla enkazı termalar beton enkazı tabiki ortalık toz duman, -Az sonra baba kardeşim cevap vermiyor,baba benim de uykum geldi. Ağlayarak anlatan Kenan kardeşim yavrularım konuşa konuşa gittiler tüp ten zehirlenmişler.Başka bir şey yazamıyacağım onun hçkırıkları gözümün önüne geldi.
![Basri Yıldız](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/03/30/ansizin-132.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!