Ne ben seni tanıyordum
ne de sen beni.
Ne de seni ve beni tanıyan birisi vardı.
Bir gün geldin ansızın;
kırk ikindi yağmuru gibi
bulutsuz ve çisesiz bir havada
damlaları ıslattın.
Nehirleri, gölleri...
Sana bakan gözleri,
sen beni ıslattın sırılsıklam...
Ama kırk gün bile sürmedi
ne senin yağman,
ne de benim ıslanmam...
Ansızın gittin bir gün.
Gidişin de gelişin gibiydi;
ne senin haberin oldu
ne de benim...
Sanki bir kasırgaydı
bizleri birbirimizden ayıran.
Bir kasırgaydı
yaşamımızdan hışımla geçen.
Seni bir yana,
beni bir yana savuran...
Kayıt Tarihi : 14.1.2003 16:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir his dolu,kaderin cilvesi böyle dile getirilirse duyguları debreştirir.
Doğa hadisesi ile de desteklenince bambaşka oluverir vesselam..
Yıllar önce,şöyle deyivermişim ne demekse ;
Mevsim sonbahar artık
Bakıyorum geçtiğin yollara,
Yerler altın sarısı
İzlerini kaybetmiş
Vefasız topraklar ve
Üzerinde solgun yapraklar...
Gökyüzünde bulutlar nemli,
Ve ağlamaya,
Gözlerim kadar istekli...
İğde kokuşlu
Ellerinin sıcaklığı bir de...
Tebrikler Muammer bey bu duygu yoğun güzel şiiriniz için..Gene neler söyletti bana..:;)))))
Mim Kemal Ertuğrul
TÜM YORUMLAR (2)