Ansınlar Şiiri - Yaşar Yaman

Geçiyor önümden, baktım bir hoca;
Başında telliği var, bir koca.

Uzaktan görülüyor aksakalı,
Dalmış gidiyor; kimdir, nerede aklı.

Beli eğilmiş, hep yere bakıyor;
Belli ki toprağı onu çekiyor.

İki ayaklı iken, O, üç olmuş!
Bastonu ona, dayanarak güç olmuş.

Yürüyor kaldırımda yavaş yavaş,
Sağında solunda yoktur arkadaş!

Olgun bacak gibi yere eğilmiş,
Bilinmez ki nasıl bu hale gelmiş!

İnsanoğlu, kemalin sonu zeval!
Buraya güvenme, ahrete ev al!

Dua edilecek, bir eser bırak;
Bir ağaç dikte, dua etsin yaprak!

Kalanların iyiliklerle ansınlar!
Yerin belli olsun, anıp yansınlar.

İnsan eserle anılır, öğülür;
İyilikler, eserler erdem görülür.