Ansımak Şiiri - Derya Kızılgöz

Yorgunluğu çözülür düşlerimin
Sen gülünce
Bir bakış uzanır
Omuzlarımdan aşağı
Bürünürüm sevince
Ne vakit ulandı
Ruhum ruhuna
Hangi söylencede düştük
Dilden dile
Asırlardır koşan atların
Terkisinde
Kaç dağ aştık
Sıra sıra
Kaç ova geçtik
Bitmek bilmez yolların
Çağrısıyla
Kaç sabah ışıdı
Yer gök
Kaç gece düştü varımıza
Gece göğü uykulara çekerken döşümüzü
Soluduk rüyaları
Umrumuza dünyayı sararak

Bir selvi ağacının köklerinden
Suya uzanırken
Kandık susuzluğumuza
Bozguna uğrayan kralların aslanlı yolunda
Issızlığı yaşayan hakimiyetin
Parçalarından
Fideledi tutsaklar
Umut yeşertmek için
Geçiyorduk o civardan
Mühürleri kırmak için

Ardıç kuşlarının konup havalandığı
Tepelere dek tırmanabilirim
Sevişmeden kendine dönemeyen deli aşıklar gibi
Varoluşun yorumculuğunda
Bir kıvılcım tutuşturur benliği
Ateş gibi bir nehir akar
Ruhun yarasından
Dalarız içine
Kemiklerimize dek tutuşmaya
Eriyip buharlaştığımız yerden tütsünce
İlk yazdan evvel açar
Baharın tüm çiçekleri
Su damlası
Taç yaprağına konar açan bir çiçeğin
Bir böcek suya kanar
Ceylanların başını suya eğdiği gibi