Ansam da! Şiiri - Mustafa Cilasun

Bir bahar bekliyorum nedense
Gönül sahilimden sökün eden şevkle
Unuttuğum neşemle, kaybolan tebessümle

Umudun karesindeki resimde
Anıların göldesin de kaldım yine işte
Hüzün kalbimde, hicranım demde ne hikmetse

Açılmak istiyorum uzaklara
Aşkın hazanında ki nazarla yar olmasa da
Hak var ya hamd yalnızca ona gözler boşalsa da

Arta kalan sayfalar olsa da
Resimler anlatacağını anlatsa da
Yinede hal durulmuyor, ruh sancıyla kıvranıyor

Arandığında dağılıyor
Hissetmeyi anlıyor lakin vakit daralıyor
Takat uzaklaşıyor, heyecanda tükenerek gidiyor

Dalıyorum yine hicrana
Hiç kimseler anlamasa da hayrola
Ömür nasibinden müteşekkil olunca vuzuh buluna

Aşk kokusunu ansam da
Ona hiç ram olamadan kahrolsam da
Gülmeyen bahtıma yaslanıp hıçkırığa boğulsam da

Olanlar oldu artık gelmesen de
Hiç sevmeyi denemeden nefeslensen de
Müddet doldu kendi hilkatinde, suçlusun bil sende

Toprağın renginde açan filizse
Çiçekler rengârenktir kendi kavlinde
Aşk hissedilmedikçe, çile bilinemedikçe nedir çare

Semada ki yıldızlar hikâye mi
Kuşatan gecenin rengin, hani şafak vakti
Hışımla akan suların derdi, sağanağın kudreti şevkti

Beşeri aşkın halvette ki hali
Ten, terden bizardır illaki, nur hani
Solgun nefesler fazilet mi, inkişaf samimi gayrete tabi

Varlık içinde tasattuk âli
Nefsini nizam eden en kudretli vali
Rasgele nefeslenenin hali, illaki lüzumsuzluğa tabi saki