Ansal Varlaşma Şiiri - Bayram Kaya

Açılıyorum buram buram,
Bir hal bilmeze.
Soluyorum dürülüyorum
Kabuğuma içime.
Boğuluyorum boğuluyorum.

Sütün köpürüp taşması
Soğuyup koyulaşması
Erkesini dışa atması
Karşılıklı devindiğinde
İnsanı insan yapması

Çok sığsın kardeşim
Kapsalın kapasitesiz
Baktığında algıladığın
Biçimlenip yansımaz mı?
Bir başka özneye an olmaz mı?

Senin zorun kardeşim
Düşünülenin aksini düşünememek
Duyup anlamamak
Ulamsal varlaşamaman
Senin zorun seninle kardeşim

Mesele insan olmak değil
İnsan doğarsın bu elinde değil
Ama kardeşim insan doğacını
Doğurmak doğurtmak senin elinde

Kızamıyorum sana kardeşim
Çocuğun sevecenliğindesin
Tutumlarınla
Ona rahat anlatılıyor
Sana ulaşılamıyor yargılarından

İnsan olarak, insanı insandan
Üstün görene
Farklı yönlerini geliştirmeyene
İnsanlığın yükümünde olmayana
Vurdumduymaz yaşamaklığa
Yazıklar olsun

Huzur bulamıyorum seninleliğe
Yaşam bulamıyorum devingenliğine
Aynı şartları yaşıyoruz
Birimiz anlayıp değiştirmeğe
Sense onu savunup köstek olmağa

Sana mahkûmum
Sıkılmağa dürülmeğe
Sana öfkelenmeğe
Bunlar bende örülmekte
Oysa tek ortak yanımız
Taksit ödeyişimiz

Katısallık kararlılığın
Bir tarafsızlık dilinde
Neye tarafsız?
İnsanların bilgisizliğine mi?
Senin aymazlığında çekilene mi?
Haklılığa nasıl taraf olamam?

Neye saygı,
Dilinde düşmeyen?
Toplumsalsın kardeşim.
Tepkilerin toplumsal yüküme olmalı.
Tersiniyorsan bununla
İşte asıl saygı seni buna katmaktır.

Sen bana çok şey veriyorsun;
Kızmalarımla aymazlarınla
Sen hep aynı kalıyorsun
Bu pek çokta senin kabahatin.

(26.02.1992)