Hayat anamızı ağlatır oldu.
Kanayıp yaşayan insanlar olduk.
Dünya denen yokluk yoksulluk doldu.
Açlıkla yaşayan insanlar olduk.
Bulunmayan oldu cepte beş para.
Hiç bitmeyen oldu yürekte yara.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta