Anons Şiiri - Mustafa Uçar

Kara trenler uğurladım
Vagonlarının hepsini sayarak
Birtamam ezberledim adlarını durulacak istasyonların
Ellerinde çiçeklerle çocukları topladım okullardan
Daha çok gelsin kuşlar diye
Ekmek kırıntıları serptim yerlere
Daha çok kuş geldi, daha çok tren
Ne çok özlemişim meğer karşılamaları
İki istasyon arasında bir telgraf teli olmuşum
Anlatanı dinleyeni, kulağımı yasladığım köy okulunun
Sessizliği

Hep zamanında, buçuklu sayılara itimat eden ben
En çok trenleri sevmem neden
Uymasa da hiçbir zaman, asılı panolara, buçuklara
Bir makas başında soluklansa da makinist, ateşçi
Ve tüm personeli
Yavaş tırmansa bir dağı
Takılsa kalsa yolda, rötar anonsu yapılsa garda
Korkunç cüssesiyle azametli ve
Dev bir yürek gibi sıcacık, atıverirken aceleci ve narin
Dedem gibi
Benim trenlerim