Anonim Haykırış Şiiri - Murat Kayhan

Bırakın beni yalnızlığıma.
Kapatın pencereleri; indirin perdeleri,
Bıktım başrollerden, boşrollerden,
Çok çekti bu bünye
Kalem tutan ellerden.
Toprağın kokusunu hatırlatıyorsunuz;
Aşışız sevgi tohumları ekiyorsunuz
Hatırlattığınız toprak kokusuna...
Çekin ellerinizi hissiyatımdan,
Erin muradınıza;
İndirdiniz beni kelamet atından...
His yok, hareket yok artık!
Artık Ben sana; dünya bana artık...

Hadi şimdi birdaha okuyun
Dermansızlığımı.
Üstüne deva dokuyun...
Dokuyun ki bendim muradına ersin,
Hiç olmazsa adını kendi yoluna sersin...

Anlayamazsınız!
Anlatamazsınız derdimi, ölüyorum,
Yarınlarımı hergün paramparça bölüyorum.
Yunusa dert Akife ağıt yakarım hergün,
Söyledikleri tek şey ise;
Elbet gelecek birgün;
Elbet gelecek birgün...