Anonim Şiiri - Serkan Bol

İçimden gelenler yıkıyor her bir yanımı,
Ömrümün bereketi değil,
Ölümün izleri sarıyor yüreğimi.
Yaşananları sorgulayamıyorum,
Düşünmek ötesi bir şey.
His mi ?
Hissetmek mi?
Öylesine bir şey ki!
Yaşamaktan ötesi yaşamı arzuluyor gönlüm.

Yol var taa uzaklarda,
Biter mi bilmiyorum.
Bedevinin arzusu da yolu bitirmekti,
Ne yol bitti ne de yolculuk.

Zamanı sayıyorum çoğu anlarda,
Bir çığ gibi üzerimize düşecek sanki zaman,
Öyle anlarda özümsemek ne zor yaşananları,
Bitmeyen hikayeler,
Ve nihayetinde yer yüzüne iki damla yaş düşüyor.
Biri benden,
Biri yer yüzü ahalisinden.

Sureti sîrete karıştıranlar,
Hak yolundan mı yürüyor,
Yoksa hakkın kanunu mu çiğniyor.
Bilinmeyen ne çok alıntı var zamanda,
Onun için;
Yaşananların anonimden ötesi yok.