Anocheser Şiiri - Susan Irmak

Bu gece karanlığı dinliyorum
Karanlık sabahın olmasına çok var diyor
Aslında karanlık ve ben artık iki candan dost
İrkilmeden sarılıyorum
Sen ne istiyorsun demiyor
Niye istiyorsun demiyor
O da beni dinliyor
Dunyanin baska bir yerinde sabah oysa
Gunesle insanlar turlu yerlerde
Karanlik insanlari ise benim gibi
Gecenin icinde ozguce kanatlanmis misralarla
Yarasa gibi urkutebilir,
Yazan nicin yazdigini biliyor cunku.
Karadelik degil mi hayatin sonu.
Ey koca hayalperest!
Ne bu beklenti,umut vs
Sonunda hep icinde olacagin sey
O cok sefkatli karanlik!