Anneye şükran Şiiri - Orhan Korkmaz

Bir sabah ışığı gibi,
Sessizce dokunur ruhuma.
Anne…
Adını söylerken bile bir huzur,
Bir sıcaklık sarar beni baştan ayağa.

Kaç kere düştüm de sen tuttun,
Kaç kere ağladım da sen sustun.
Yüreğindeki sabır,
Dünyayı omuzlarında taşır gibi.

Ellerin...
Zamanın izleri saklı o ellerde.
Ama hala ilk günkü gibi sıcak,
Hala her dokunuşunda şifa.

Senin gözlerin...
Her baktığında bir hikaye anlatır,
Kimi zaman sessiz bir dua,
Kimi zaman umut dolu bir fısıltı.

Kaç gece uykusuz kaldın da,
Beni düşledin hayallerinde?
Kaç yarama merhem oldun da,
Kendi acılarını gizledin?

Anne…
Sen yalnızca bir isim değil,
Bir sığınak, bir yuvadır.
Senin varlığın,
Hayatın en kutsal hediyesi.

Her kelimem sana borçlu,
Her adımım seninle başladı.
Eğer dünyada bir cennet varsa,
O cennet senin gülüşünde saklı.

Ve şimdi, sana teşekkür etmek için,
Kelime yetmez, hisler yetmez.
Sadece bil ki anne,
Her nefesimde sen varsın,
Her duamda adın saklıdır.