Gözlerindeki umudun yeşili olmalı,
Kara saçlarına karlar dolunca önce,
Sonra amansız hastalığın pençesi
Takılıp dökünce gümüş tellerini.
Yılların eskitemediği benzersiz gülüşünü,
Yüzündeki hüzünlü çizgilerin silemezken,
Dillerinde yarım kalmış bestelerin,
Ellerinin değdiği yerde açardı çiçeklerin.
İlmek ilmek işledin,gözünden esirgedin,
Terinle,gözyaşınla yudun,besledin.
Yüreğimi sızlatır canındaki yaraların,
Sonsuza dek onulsun diye,
Ellerimi sürerim acılarına.
Senin beni yavrucakken sardığın gibi
Ben de ipek böceği kozasına sarsam seni.
Özlüyorum sımsıcak yüreğini,
''Benim bir tanemsin.'' deyişini,
Doyamadım anneliğine anam,
Beni sensiz,beni gözsüz bırakma.
Kayıt Tarihi : 24.2.2007 15:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Amansız hastalığının pençesinde yaşam savaşı veren canım anneme sonsuz,ölümsüz sevgimi seslendirmek amacıyla yazdığım şiirimdir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!